مریم قوامی مدرس مهارتهای والدینی تاکید میکند زمانی که والدین در خانه مصرف دخانیات، الکل یا مواد مخدر نداشته باشند و حتی از شوخی یا عادی‌سازی چنین رفتارهایی پرهیز کنند، فرزندان تصویر سالمی از سبک زندگی پیدا می‌کنند.
مهارت‌های والدینی و پیشگیری از اعتیاد در کودکان زمانی موفق‌تر عمل می‌کنند که والدین الگوی رفتاری مثبت برای فرزندان باشند.
اعتیاد یکی از چالش‌های مهم خانواده‌ها در دنیای امروز است.
این پدیده تنها به مواد مخدر یا الکل محدود نمی‌شود، بلکه رفتارهایی مانند بازی‌های اینترنتی افراطی، استفاده وسواس‌گونه از شبکه‌های اجتماعی، قمار اینترنتی، خرید یا حتی خوردن ناسالم را نیز شامل می‌شود.
کودکان و نوجوانان امروز در محیطی رشد می‌کنند که دسترسی آسان به محرک‌ها و اطلاعات فراوان، خطر اعتیاد را افزایش می‌دهد.

مهارت‌های والدینی زمانی بیشترین اثرگذاری را دارند که والدین خود به‌عنوان الگوی رفتاری مثبت برای فرزندان عمل کنند.
کودکان بیش از آن‌که به توصیه‌های مستقیم گوش دهند، رفتارها و سبک زندگی والدین را مشاهده و تقلید می‌کنند.
اگر والدین در تعاملات روزمره صداقت، احترام، مسئولیت‌پذیری و کنترل احساسات را نشان دهند، این ارزش‌ها به‌طور ناخودآگاه در ذهن فرزندان نهادینه می‌شود و آنان نیز در موقعیت‌های مشابه از همان الگو پیروی می‌کنند.

مریم قوامی مدرس مهارتهای والدینی تاکید میکند زمانی که والدین در خانه مصرف دخانیات، الکل یا مواد مخدر نداشته باشند و حتی از شوخی یا عادی‌سازی چنین رفتارهایی پرهیز کنند، فرزندان تصویر سالمی از سبک زندگی پیدا می‌کنند. همچنین والدینی که شیوه‌های سالمی برای مدیریت استرس به‌کار می‌گیرند، مانند ورزش، مطالعه یا گفت‌وگوی صمیمانه، به فرزندان می‌آموزند که مشکلات زندگی را بدون پناه بردن به مواد مخدر می‌توان حل کرد.


والدین نقش بسیار مهمی در پیشگیری از اعتیاد دارند، زیرا می‌توانند مهارت‌ها و نگرش‌هایی را به فرزند خود آموزش دهند که او را مقاوم‌تر و آگاه‌تر کنند. ایجاد روابط عاطفی قوی، آموزش مهارت‌های زندگی، مدیریت محیط دیجیتال و پرورش سبک زندگی سالم، همگی ابزارهایی هستند که خطر اعتیاد را کاهش می‌دهند.

هر بخش این مقاله به والدین کمک می‌کند تا با دانش و مهارت‌های پیشگیری از اعتیاد آشنا شوند و شامل نکات عملی، راهکارهای روزمره و توضیحات روان‌شناختی است تا هم فهم آن آسان باشد و هم قابلیت اجرا در زندگی واقعی را داشته باشد. هدف این است که فرزندان بتوانند بدون وابستگی به رفتارها یا مواد اعتیادآور، زندگی سالم و متعادل داشته باشند و والدین خود را به عنوان الگو و حمایتگر مطمئن تجربه کنند.


 ۱. شناخت اعتیاد: دانشی بنیادین برای والدین

اعتیاد به معنای استفاده یا انجام مداوم یک ماده یا رفتار است که با وجود پیامدهای منفی ادامه پیدا می‌کند. اعتیاد می‌تواند به مواد مانند الکل، دخانیات و مواد مخدر یا به رفتارها مانند بازی‌های اینترنتی، شبکه‌های اجتماعی، قمار و خرید افراطی تقسیم شود. در هر دو حالت، مغز فرد تحت تأثیر سیستم پاداش قرار می‌گیرد و نیاز به انجام آن فعالیت افزایش می‌یابد.

والدین باید عوامل خطر را بشناسند تا بتوانند پیشگیری موثری داشته باشند. ژنتیک، سابقه خانوادگی اعتیاد و شرایط محیطی مانند فشار همسالان یا دسترسی آسان به مواد، از مهم‌ترین عوامل هستند. همچنین مشکلات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلال بیش‌فعالی، ریسک اعتیاد را افزایش می‌دهد.

دانستن مراحل رشد کودک نیز ضروری است. در کودکی ۰ تا ۶ سال، ایجاد اعتماد و امنیت عاطفی پایه‌ای برای مقاومت در برابر رفتارهای پرخطر آینده است. در سنین ۷ تا ۱۲ سال، همسالان تأثیر بیشتری دارند و عادات رفتاری شکل می‌گیرند. در نوجوانی (۱۳ تا ۱۸ سال)، اوج استقلال‌خواهی و جستجوی هویت و تجربه‌های نو رخ می‌دهد که اگر والدین مهارت کافی نداشته باشند، خطر گرایش به اعتیاد افزایش می‌یابد.

با آگاهی از این دانش، والدین می‌توانند محیطی امن، حمایتگر و آگاه فراهم کنند و با ایجاد عادات سالم، پایه‌ای مستحکم برای مقاومت فرزندان در برابر اعتیاد بسازند.

 ۲. مهارت‌های کلیدی فرزندپروری برای پیشگیری از اعتیاد

یکی از مهم‌ترین عوامل پیشگیری از اعتیاد، ارتباط سالم والد و فرزند است. ایجاد پیوند عاطفی قوی باعث می‌شود کودک به جای جستجوی راه‌های ناسالم، احساس امنیت و حمایت کند. این پیوند از طریق وقت‌گذرانی با کیفیت، گوش دادن همدلانه و ابراز محبت مداوم شکل می‌گیرد.

مهارت‌های ارتباطی نیز حیاتی هستند. والدین باید با فرزند خود گفت‌وگو کنند، نگرانی‌ها و احساساتش را بشناسند و بدون قضاوت با او صحبت کنند. توضیح واقع‌بینانه درباره خطرات مواد و رفتارهای اعتیادآور و تشویق به پرسشگری، مهارت تفکر انتقادی را تقویت می‌کند.

تعیین مرزها و ثبات در قوانین یکی دیگر از ابزارهای پیشگیری است. کودک باید بداند چه رفتاری پذیرفته است و چه پیامدهایی دارد. اجرای قوانین به شکل پیوسته و بدون خشونت، باعث تقویت انضباط شخصی و خودکنترلی می‌شود.

الگوسازی رفتار سالم بخش مهمی از پیشگیری است. والدین باید رفتارهای سالم مانند مدیریت استرس، استفاده متعادل از تکنولوژی و سبک زندگی متوازن را به عنوان الگو به فرزندان نشان دهند. کودکان رفتار والدین را بیش از حرف آن‌ها یاد می‌گیرند، بنابراین مهم است که والدین خود نیز مراقب رفتارهای خود باشند.

 ۳. آگاهی از رشد کودک و روان‌شناسی

درک روان‌شناسی کودک و نوجوان به والدین کمک می‌کند تا رفتارها و نیازهای فرزند را بهتر مدیریت کنند. تنظیم هیجان‌ها مهارتی است که مانع می‌شود کودکان برای فرار از احساسات منفی به رفتارهای اعتیادآور پناه ببرند. والدین می‌توانند با نام‌گذاری هیجان‌ها، تشویق به بیان آن‌ها و آموزش راه‌های آرام‌سازی مانند تنفس عمیق، این مهارت را تقویت کنند.

نقش همسالان و هویت اجتماعی نیز حیاتی است. نوجوانان بیشتر از هر زمان دیگری تحت تأثیر گروه همسال قرار می‌گیرند. والدین می‌توانند با گفت‌وگو درباره انتخاب دوستان سالم و تمرین مهارت نه گفتن، مقاومت فرزندان در برابر فشارهای گروهی را افزایش دهند.

آگاهی از تکامل مغز نوجوان نیز مهم است. مغز نوجوانان هنوز کامل نشده و نواحی مرتبط با کنترل تکانه‌ها و تصمیم‌گیری در حال رشد هستند. شناخت این واقعیت به والدین کمک می‌کند با صبر، راهنمایی و محدودیت‌های منطقی، خطر گرایش به اعتیاد را کاهش دهند.


 ۴. مهارت در مدیریت محیط‌های پرخطر

محیط‌های دیجیتال و اجتماعی امروز پر از محرک‌های اعتیادآور هستند. والدین باید سواد رسانه‌ای و دیجیتال داشته باشند تا بتوانند فرزند خود را راهنمایی کنند. آموزش استفاده سالم از شبکه‌های اجتماعی، محدود کردن زمان صفحه نمایش و تشویق به فعالیت‌های خارج از فضای دیجیتال، همگی به پیشگیری کمک می‌کنند.

نظارت بدون کنترل افراطی نیز ضروری است. والدین باید اعتماد ایجاد کنند و نظارت را به شکل حمایتی و نه محدودکننده اعمال کنند. گفتگو درباره فعالیت‌های آنلاین، استفاده از ابزارهای کنترلی به عنوان آموزش و واگذاری تدریجی استقلال، راهکارهای موثر هستند.

شناسایی نشانه‌های هشدار نیز اهمیت دارد. تغییرات رفتاری مانند انزوا، افت تحصیلی، تغییر ناگهانی دوستان و پرخاشگری می‌تواند نشانه شروع مشکلات باشد. والدین باید به این نشانه‌ها توجه کرده و در صورت نیاز، اقدام به گفت‌وگو یا کمک حرفه‌ای کنند.

 ۵. سبک زندگی سالم و مهارت‌های مقابله‌ای

یک سبک زندگی سالم، پایه‌ای محکم برای پیشگیری از اعتیاد است. تغذیه، خواب و ورزش سه رکن اصلی سلامت جسمانی و روانی کودک هستند. تغذیه متعادل و خواب کافی به کنترل خلق و خوی و تمرکز کمک می‌کند و ورزش، جایگزین طبیعی برای دوپامین و هیجان‌های ناشی از رفتارهای اعتیادآور است.

مدیریت استرس و تاب‌آوری مهارتی است که کودک را قادر می‌سازد بدون پناه بردن به اعتیاد با چالش‌ها مواجه شود. والدین می‌توانند تکنیک‌های آرام‌سازی، فعالیت‌های هنری و پذیرش شکست به عنوان تجربه آموزشی را به فرزند بیاموزند.

تشویق به علایق و سرگرمی‌های سالم نیز ضروری است. ورزش، هنر، فعالیت‌های داوطلبانه و سرگرمی‌های مفید، جایگزین فعالیت‌های اعتیادآور می‌شوند و فرزند را در مسیر رشد سالم نگه می‌دارند.

 ۶. مشارکت اجتماعی و جامعه‌پذیری

پیشگیری از اعتیاد تنها مسئولیت خانواده نیست؛ جامعه و مدرسه نیز نقش مهمی دارند. **همکاری با مدرسه** و ارتباط با معلمان و مشاوران، والدین را از وضعیت تحصیلی و اجتماعی فرزند آگاه می‌کند و امکان مداخله به موقع را فراهم می‌سازد.

تشویق به گروه‌های همسال مثبت، مانند باشگاه‌ها، تیم‌های ورزشی و گروه‌های فرهنگی، شبکه‌ای از دوستان سالم ایجاد می‌کند و کودک را از انزوا و تاثیر منفی دوستان ناسالم دور می‌کند.

استفاده از منابع جامعه نیز اهمیت دارد. مراکز مشاوره، کارگاه‌های آموزشی و خطوط کمک‌رسانی به والدین، ابزارهای ارزشمندی برای مقابله با مشکلات احتمالی هستند و والدین را در ارائه حمایت به فرزند توانمند می‌سازند.


 ۷. یادگیری مادام‌العمر برای والدین

پیشگیری از اعتیاد نیازمند یادگیری مداوم والدین است. محیط زندگی و تکنولوژی دائماً تغییر می‌کنند و والدین باید خود را به‌روز نگه دارند. آشنایی با مواد جدید، ترندهای شبکه‌های اجتماعی و رفتارهای نوجوانان، کمک می‌کند تصمیمات بهتری برای پیشگیری اتخاذ شود.

والدین باید بازنگری و انعطاف داشته باشند. سبک فرزندپروری خود را ارزیابی و اصلاح کنند، از بازخورد فرزند استفاده کرده و در گروه‌های والدگری شرکت کنند تا مهارت‌های خود را بهبود دهند. پذیرش اشتباهات و یادگیری از تجربیات، راهی موثر برای تقویت توانمندی والدین است.

پیشگیری از اعتیاد در کودکان به معنای کنترل افراطی یا دور نگه داشتن آن‌ها از محیط نیست، بلکه توانمندسازی والد و کودک برای مواجهه هوشمندانه با چالش‌هاست. ایجاد روابط عاطفی قوی، ارتباط صادقانه، مرزهای روشن، الگوسازی رفتار سالم، سواد دیجیتال و سبک زندگی متعادل، همگی ابزارهای پیشگیری هستند.

والدینی که این مهارت‌ها را به کار می‌گیرند، فرزندی مقاوم، با اعتماد به نفس و تاب‌آور پرورش می‌دهند که می‌تواند با مشکلات زندگی سالم مقابله کند و از رفتارها و مواد اعتیادآور فاصله بگیرد. پیشگیری موفق، نتیجهٔ دانش، مهارت و توجه مستمر والدین به رشد روانی، اجتماعی و جسمانی کودک است.