آغاز سال تحصیلی همیشه با شور، هیجان و البته نگرانی همراه است.
کودکان در این زمان با دنیای تازه‌ای از یادگیری، روابط اجتماعی و مسئولیت‌ها روبه‌رو می‌شوند.
والدین نیز درگیر خرید لوازم‌التحریر، تنظیم برنامه‌های روزانه و ایجاد آمادگی برای ورود فرزندشان به محیط مدرسه هستند.
با این حال نقش اصلی والدین تنها به امور تدارکاتی محدود نمی‌شود. آنچه بیش از همه اهمیت دارد، مهارت‌های فرزندپروری در این دوره حساس است.
والدین با استفاده از مهارت‌های درست می‌توانند استرس‌ها را کاهش دهند، اعتماد به نفس کودکان را تقویت کنند و آغاز سال تحصیلی را به تجربه‌ای مثبت تبدیل نمایند.

مهارت‌های والدینی مجموعه‌ای از توانایی‌ها و رفتارهایی هستند که والدین را قادر می‌سازند تا فرزندان خود را به بهترین شکل تربیت و حمایت کنند.
این مهارت‌ها شامل مهارت‌های ارتباطی موثر مانند گوش دادن فعال، بیان احساسات به شیوه‌ای شفاف، و ایجاد محیط امن برای رشد عاطفی و اجتماعی کودکان است.
همچنین، والدین با تقویت عزت نفس و خودباوری فرزندان، تشویق به استقلال، آموزش حل مسئله و تصمیم‌گیری، نقش مهمی در شكل‌گیری شخصیت و توانمندی‌های آن‌ها دارند.
این مهارت‌ها باعث می‌شود ارتباط بین والد و کودک قوی‌تر و گرم‌تر باشد و کودک در محیطی سالم و حمایت‌کننده رشد کند.

یادگیری و توسعه مهارت‌های والدینی یک فرآیند مستمر است که به والدین کمک می‌کند بهتر بتوانند نیازهای روانی، عاطفی و رفتاری فرزندانشان را درک کنند.
از جمله مهارت‌های کلیدی والدینی می‌توان به همدلی با کودک، مدیریت هیجانات و کنترل رفتارهای تهاجمی و منفی اشاره کرد.
والدینی که این مهارت‌ها را دارند، آن‌ها را برای مواجهه با چالش‌های آینده آماده می‌سازند و موجب تربیت نسل آینده‌ای متکی به نفس و مسئولیت‌پذیر می‌شوند

مهارت‌های فرزندپروری در شروع مدرسه اهمیت ویژه‌ای دارد زیرا این دوران برای کودک نوعی نقطه عطف محسوب می‌شود.
او قرار است وارد پایه‌ای جدید شود، معلمی تازه بشناسد و با مسئولیت‌های بیشتری روبه‌رو گردد.
اگر والدین بتوانند در این دوره همراهی و حمایت کافی داشته باشند، فرزندشان با آرامش بیشتری با تغییرات کنار می‌آید.
آرامش والدین به کودک منتقل می‌شود و باعث می‌شود که او با اعتماد به نفس بیشتری قدم در سال تحصیلی بگذارد.

یکی از مهم‌ترین مهارت‌هایی که والدین باید در این زمان داشته باشند، مهارت برقراری ارتباط مؤثر است.
گفت‌وگوی صمیمی با فرزند درباره احساسات، نگرانی‌ها و حتی هیجان‌هایش کمک می‌کند کودک احساس کند شنیده و درک می‌شود.
والدین بهتر است به جای پرسیدن سوال‌های کوتاه و کلی مثل «روزت خوب بود؟» سوال‌های باز و تشویق‌کننده بپرسند تا فرزندشان راحت‌تر درباره مدرسه و اتفاقات روزانه صحبت کند.
این گفت‌وگوها علاوه بر آرام کردن کودک، اطلاعات ارزشمندی در اختیار والدین قرار می‌دهد تا در صورت بروز مشکل سریع‌تر وارد عمل شوند.

برنامه‌ریزی و سازماندهی نیز از دیگر مهارت‌های مهم فرزندپروری در آغاز سال تحصیلی است.
کودکان وقتی وارد مدرسه می‌شوند نیاز به نظم و برنامه مشخص دارند.
تنظیم ساعت خواب و بیداری، برنامه ثابت برای انجام تکالیف و حتی زمان مشخص برای بازی و استراحت به کودک کمک می‌کند مسئولیت‌پذیری را یاد بگیرد.
والدینی که خودشان منظم هستند و از ابزارهایی مثل تقویم یا برنامه‌ریز استفاده می‌کنند، به طور غیرمستقیم الگوی خوبی برای فرزندانشان خواهند بود.

صبر و همدلی نیز نقش مهمی در این دوران دارند.
بسیاری از کودکان در هفته‌های اول مدرسه دچار استرس یا دل‌درد و سردردهای ناشی از اضطراب می‌شوند.
واکنش عجولانه والدین یا فشار آوردن به کودک باعث تشدید این احساسات می‌شود. در مقابل، اگر والدین با آرامش و همدلی برخورد کنند و به فرزندشان اطمینان دهند که این احساسات طبیعی است، کودک سریع‌تر با شرایط جدید سازگار می‌شود.

تشویق و تقویت مثبت نیز یکی دیگر از ابزارهای کاربردی والدین است.
تمرکز روی تلاش‌های کودک و نه صرفاً نتیجه، باعث می‌شود او انگیزه بیشتری برای پیشرفت داشته باشد.
به عنوان مثال، وقتی فرزندتان برای اولین بار تکلیفش را بدون یادآوری انجام می‌دهد، تحسین کردن این تلاش بسیار تأثیرگذارتر از تاکید مداوم بر نمره‌ها خواهد بود. این رویکرد علاوه بر افزایش اعتماد به نفس، کودک را به تلاش مستمر تشویق می‌کند.

والدین همچنین باید بتوانند قوانین مشخص و پایداری در خانه ایجاد کنند. اگر کودک بداند که ساعت مشخصی برای درس خواندن یا استفاده از وسایل دیجیتال وجود دارد، راحت‌تر به این قوانین پایبند خواهد بود. اجرای منظم و عادلانه قوانین باعث می‌شود کودک احساس امنیت بیشتری کند و بداند چه انتظاراتی از او وجود دارد.

یکی دیگر از جنبه‌های مهم مهارت فرزندپروری، همکاری با معلمان و مدرسه است.
ارتباط سازنده والدین با معلمان نشان می‌دهد که آموزش کودک برای همه طرف‌ها اهمیت دارد.
شرکت در جلسات مدرسه، پیگیری وضعیت درسی و رفتار اجتماعی کودک و در عین حال اعتماد به تخصص معلمان باعث می‌شود محیطی حمایتی برای کودک شکل بگیرد.

در آغاز سال تحصیلی والدین باید به تدریج استقلال بیشتری به فرزندشان بدهند.
این استقلال می‌تواند از کارهای ساده مثل جمع کردن کیف مدرسه یا آماده کردن لباس‌های فردا شروع شود.
کودکی که احساس می‌کند توانایی انجام برخی مسئولیت‌ها را دارد، اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند و بهتر می‌تواند با چالش‌های مدرسه کنار بیاید.

یکی از دغدغه‌های رایج والدین در این دوران مدیریت تعادل میان درس و سرگرمی است.
برخی والدین نگرانند که فرزندشان در درس‌ها عقب بماند و او را در کلاس‌ها و فعالیت‌های مختلف ثبت‌نام می‌کنند. اما پر کردن تمام وقت کودک با کلاس و تکلیف نتیجه عکس دارد. کودکان به زمان استراحت، بازی آزاد و فعالیت‌های خلاقانه نیاز دارند. ایجاد تعادل بین کار و تفریح به سلامت روان و انگیزه تحصیلی آن‌ها کمک زیادی می‌کند.

البته والدین در این مسیر با چالش‌هایی هم مواجه می‌شوند.
اضطراب جدایی در کودکان کوچک، فشار ناشی از مقایسه نمره‌ها، مدیریت زمان در خانواده‌های پرمشغله، و کنترل استفاده از وسایل دیجیتال تنها بخشی از این مشکلات است. آگاهی والدین از این چالش‌ها و برخورد آگاهانه با آن‌ها می‌تواند بسیاری از مشکلات را کاهش دهد. برای مثال والدینی که با کودک درباره نگرانی‌هایش صحبت می‌کنند یا با معلم در ارتباط هستند، سریع‌تر می‌توانند مشکلات را شناسایی و برطرف کنند.

نتیجه سرمایه‌گذاری والدین در این دوران  البته در همان سال تحصیلی بلکه در آینده فرزند نیز نمایان می‌شود.
کودکی که با حمایت والدین سال تحصیلی را با آرامش آغاز می‌کند، بیشتر به یادگیری علاقه‌مند می‌شود، روابط اجتماعی بهتری برقرار می‌کند و مهارت‌های مهمی مثل مدیریت زمان و مسئولیت‌پذیری را می‌آموزد. این مهارت‌ها بعدها در زندگی بزرگسالی نیز به کار می‌آید.

به طور کلی آغاز سال تحصیلی فرصتی ارزشمند برای والدین است تا نقش خود را به عنوان حامی و راهنمای اصلی فرزند ایفا کنند.
والدینی که با مهارت‌های ارتباطی، برنامه‌ریزی، همدلی و تشویق مثبت فرزندشان را همراهی می‌کنند، آینده‌ای روشن‌تر برای فرزندشان رقم می‌زنند.
مریم قوامی روانشناس و عضو سازمان نظام روانشناسی تاکید کرده است مدرسه جایی است که کودکان دانستن و بودن را می‌آموزند، اما خانه جایی است که عشق، آرامش و اعتماد به نفس شکل می‌گیرد.
وقتی این دو محیط در کنار هم قرار گیرند، کودک می‌تواند بهترین خود را بروز دهد.